FOLLOW YOUR DREAMS!

FOLLOW YOUR DREAMS!

Σάββατο 22 Νοεμβρίου 2014

"Άνθρωποι της επιφάνειας"


Παρατηρώ τα τελευταία χρόνια ότι η εποχή μας δεν περνάει μόνο κρίση οικονομική αλλά υφίσταται κυρίως μια τεράστια,βαθιά και πολύπλευρη κρίση αξιών. Αυτή, βέβαια, είναι μια κοινή διαπίστωση από πολλούς μιας και υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που δεν μένουν στην επιφάνεια, αλλά κάνουν τον κόπο να ρίξουν και μια ματιά προς τα μέσα της ανθρώπινης ψυχής, αυτό που θα ονομάζαμε "περιεχόμενο". Για άλλους, φυσικά, αυτή είναι μια επίπονη και βαρετή διαδικασία, αφού ποιος έχει τώρα την όρεξη να ασχοληθεί με το τι γίνεται στην ψυχή του διπλανού του. Τι με νοιάζει εμένα σε τι πέλαγα ναυάγησε το καράβι του καθενός. Ας κοιτάξω την βολή μου, την ζωή μου, την άνεση μου..και όλα τ' άλλα ας πάνε στο καλό. Πόσες αλήθειες έρχονται,λοιπόν, στην επιφάνεια όταν η εποχή πιέζει και τα πράγματα δυσκολεύουν!Κι αναρωτιέμαι, πόση κενότητα, πόση ρηχότητα μπορεί να προσδιορίζει μερικούς ανθρώπους; Πόσο βαθιά νυχτωμένος είσαι όταν το μόνο που σε ενδιαφέρει είναι το τι ρούχα θα φορέσεις, πόσο ακριβά παπούτσια θα αγοράσεις, σε ποιο κλαμπ θα βγεις απόψε και πόσο γάλα θα ρίξεις στον φραπέ σου. Δεν είμαστε μόνο η γενιά του καναπέ, όπως συχνά μας χαρακτηρίζουν, είμαστε η γενιά του φραπέ. Ρούφα και όλα καλά θα πάνε! Όχι, όμως. Τίποτα δεν πηγαίνει καλά. Όλα πηγαίνουν απ' το κακό στο χειρότερο κι είμαστε εμείς οι νέοι που ευθυνόμαστε για αυτό. Η ηθική αποτελμάτωση, η χαλάρωση δηλαδή των αξιών που διέπουν τη ζωή μας είναι η πιο κατάλληλη φράση για να περιγράψει την πλειοψηφία της νεολαίας. Χαλαρές σχέσεις, χαλαρές φιλίες, χαλαροί και ενίοτε ελεύθεροι έρωτες. Ποιο βασικό συστατικό λείπει απ' όλα αυτά και τα εμποδίζει να γίνουν αληθινά; Το συναίσθημα. Όλα γίνονται χωρίς κόπο, και κυρίως χωρίς συναίσθημα. Άνθρωποι που παραδέρνουν ανάμεσα στις νέες τάσεις της μόδας, στις απολιτίκ προσταγές της εποχής, στην ψυχαγωγία του όχλου, στη ρηχότητα της show-biz και καταλήγουν άβουλα όντα, χωρίς προσωπικότητα, χωρίς ενδιαφέροντα ή με πολύ απλά λόγια "άνθρωποι της επιφάνειας".Ζούμε μια εικονική ζωή σε μια εικονική πραγματικότητα.Διασκεδάζουμε, ερωτευόμαστε, μισούμε, επαναστατούμε κι όλα αυτά σε ένα μέσο κοινωνικής δικτύωσης. Γιατί; Για να κρύψουμε την κενότητα που μας διακατέχει, την άγνοια και την κατάντια μας. Τι κρίμα, όμως, που δεν είναι έτσι η ζωή. Το "φαίνεσθαι" γρήγορα χάνεται, κι αν κάτι μένει είναι το "είναι"! Ελπίζω -πως αλλιώς θα ζούσαμε χωρίς ελπίδα άλλωστε- ότι δεν είναι ακόμα αργά να γυρίσουμε σελίδα και να γράψουμε ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία. Να διεκδικήσουμε έναν νέο εαυτό, περισσότερο ευαίσθητο και λιγότερο επιφανειακό.Περισσότερο δοτικό και λιγότερο ατομικιστικό. Να ξεφύγουμε απ' την επιφάνεια και να αγγίξουμε την ουσία της ζωής. Από άνθρωποι της επιφάνειας, να γίνουμε άνθρωποι όχι του περιεχομένου, αλλά άνθρωποι με περιεχόμενο. Ίσως, κάπως, κάποτε...ποιος ξέρει...

Αλεξάνδρα Πανταζή

Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2014

Φέτος φοβήθηκα περισσότερο...17 Νοέμβρη!


     Φοβάμαι
τους ανθρώπους που εφτά χρόνια
έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι
και μια ωραία πρωία –μεσούντος κάποιου Ιουλίου–
βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας
«Δώστε τη χούντα στο λαό».
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που με καταλερωμένη τη φωλιά
πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου.
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που σου 'κλειναν την πόρτα
μην τυχόν και τους δώσεις κουπόνια
και τώρα τους βλέπεις στο Πολυτεχνείο
να καταθέτουν γαρίφαλα και να δακρύζουν.
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που γέμιζαν τις ταβέρνες
και τα 'σπαζαν στα μπουζούκια
κάθε βράδυ
και τώρα τα ξανασπάζουν
όταν τους πιάνει το μεράκι της Φαραντούρη
και έχουν και «απόψεις».
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που άλλαζαν πεζοδρόμιο όταν σε συναντούσαν
και τώρα σε λοιδορούν
γιατί, λέει, δεν βαδίζεις στον ίσιο δρόμο.
Φοβάμαι, φοβάμαι πολλούς ανθρώπους.
Φέτος φοβήθηκα ακόμα περισσότερο.
                                                                              Μανώλης Αναγνωστάκης, Νοέμβρης 1983...

Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2014

Κι η αγάπη,όταν γίνεται κραυγή,τρομάζει...


Λένε πως ο κατήφορος έχει μόνο αρχή.
Λένε πως,όταν φτάσεις ως την αρχή του γκρεμού και δώσεις την βουτιά,φταίει το κεφάλι σου που δεν σε κράτησε.
Και στο τέλος,αν κάποιος άλλος σου κατάφερε την τελική σπρωξιά,δικός σου καλεσμένος ήταν.
Παρεάκι σου.
Μόνο που όποιοι τα κηρύττουν όλα αυτά, δεν είδαν ποτέ τη θέα από την τελευταία πέτρα του γκρεμού.Βαδίζουν πάντα επί του ασφαλούς.
Και το κακό μ'αυτούς είναι πως συνήθως έχουν δίκιο.Διαθέτουν ατσάλινα επιχειρήματα.Στο τέλος,σου γανώνουν το μυαλό.
Όμως...Αν έφτασες ως εκεί...Λέμε αν...Αν έφτασες ως εκεί γιατί βιαζόσουνα να μάθεις,τι γίνεται πιο κάτω; Αν έχεις πάρει φόρα,γιατί φοβόσουνα μη στήσεις την αγάπη;Αν στο ίσιωμα,που γνώρισες τα κολλητάρια σου,σου χάρισαν το ρούχο της άνοιξης και σε ξελόγιασαν;Κι εσύ πάλι...Ήταν ανάγκη να το φορέσεις κατάσαρκα και να πετάξεις,σαν ηλίθιος,τη στολή παραλλαγής που σου 'ραψε η μάνα σου;Λέμε κι εμείς...Διάφορα.Μόνο οι άλλοι θα λένε;Σίγουρα πάντως, την ώρα της πτώσης, έβγαλες μια δυνατή φωνή:<<Αγάπη>> κραύγασες <<Αγάπη!>>>
Οι πάντες ορκίζονται πως δεν σ'άκουσαν ...

Τι φταις εσύ , αν δεν βρέθηκε κάποιος να σου έχει πει πως κι η αγάπη,όταν γίνεται κραυγή,τρομάζει...

                                                                                                           Αλκυόνη Παπαδάκη

Πέμπτη 6 Νοεμβρίου 2014

Από έρωτα...

Πολλές φορές προσπάθησα να σε συγχωρέσω για τις νύχτες μας
που ξόδεψες σε ξένες αγκαλιές...
Δεν το κατάφερα ποτέ.
Λες πως είναι από εγωισμό,
λέω από έρωτα.
Δεν σε κατηγορώ, όμως, αγάπη μου.
Δεν ερωτεύτηκες ποτέ για να ξέρεις
ότι ο έρωτας δεν συγχωρεί το "λίγο" της ψυχής.
Τα θέλει όλα ή τίποτα.
Και όταν με είδες να απομακρύνομαι
με κοίταξες δακρυσμένος και φώναξες πάλι ότι φεύγω από εγωισμό.
Κι εγώ ψιθύρισα "από έρωτα φεύγω".
Δεν μ' άκουσες ποτέ...

Αλεξάνδρα Πανταζή

Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2014

Η εποχή των άκρων!

Ζούμε σε μια εποχή που είναι σαν να βλέπεις ταινία σε fast forward. Όλα σήμερα τρέχουν με ραγδαίους και ενίοτε ανεξέλεγκτους ρυθμούς. Τι πάει λάθος με την κοινωνία μας; Όλοι βιάζονται να κάνουν πράγματα πολύ νωρίτερα από ότι πρέπει. Βλέπεις τα κοριτσάκια να θέλουν να γίνουν γυναίκες απ' τα δεκατρία τους. Βλέπεις  αγόρια στα δεκαπέντε να έχουν "δοκιμάσει" τα πάντα. Βλέπεις ανθρώπους να αντιδρούν βίαια για ασήμαντους λόγους, ανθρώπους νέους να αυτοκτονούν επειδή χώρισαν, ανθρώπους να αγαπάνε και να μισούν ακραία, άλλους να πέφτουν στην κατάθλιψη με την πρώτη δυσκολία, άλλους να είναι μονίμως χαρούμενοι γιατί είναι στον κόσμο τους και αγνοούν την πραγματικότητα. Που βρίσκεται το λάθος σε όλα αυτά; Τι πάει στραβά στην εποχή μας; Η έλλειψη μέτρου και η κυριαρχία των άκρων. Σήμερα ζούμε τη ζωή μας στα άκρα. Είμαστε έτοιμοι να ξεπεράσουμε τα όρια μας ανά πάσα στιγμή για οποιοδήποτε λόγο γιατί έχουμε χάσει το μέτρο. Δεν υπάρχει μέση κατάσταση σε ότι βιώνουμε. Θα πρέπει να γνωρίζουμε όμως ότι δεν υπάρχει μόνο το μαύρο και το άσπρο στη ζωή. Υπάρχει και το γκρι. Δεν υπάρχει μόνο το "ναι" και το "όχι". Υπάρχει και το "ίσως".Κάτι μάλλον θα ήξερε ο Αριστοτέλης όταν τόσα χρόνια πριν έλεγε "ΠΑΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΡΙΣΤΟΝ"¨. Αυτό, λοιπόν, είναι το συστατικό που έχει χαθεί απ' τη ζωή μας και γι' αυτό όλα κινούνται στα άκρα, ανεξέλεγκτα. Ο καθένας μας πρέπει να βάλει τα προσωπικά του όρια, να αγαπήσει τον εαυτό του, να απαγκιστρωθεί από ακραίες πεποιθήσεις, να βάλει το μέτρο στη ζωή του. Δεν υπάρχουν μόνο δύο πλευρές στη ζωή. Υπάρχουν τόσες όσες εμείς μπορούμε να δημιουργήσουμε. Ας προσγειωθούμε στην πραγματικότητα, ας μην υπερβάλλουμε, ας μην μεγαλοποιούμε καταστάσεις και αντιστρόφως, ας βάλουμε όρια! Το να βάλεις μέτρο στη ζωή σου δεν σημαίνει ότι είσαι μέτριος και ότι θα ζήσεις μια μέτρια ζωή, σημαίνει ότι έχεις τη δυνατότητα και το σθένος να βιώνεις τις καταστάσεις, καλές ή κακές στις πραγματικές τους διαστάσεις..! Παν μέτρον άριστον, λοιπόν!

Αλεξάνδρα Πανταζή

Σάββατο 18 Οκτωβρίου 2014

Λόγια που άλλαξαν την ιστορία!


Υπήρξαν άνθρωποι που με τα λόγια που είπαν άλλαξαν τον ρου της ιστορίας της ανθρώπινης φύσης και σε αυτούς χρωστάμε πολλά. Ας αποδώσουμε έναν μικρό φόρο τιμής σε αυτούς λοιπόν διαλέγοντας κάποια απ’ τα σημαντικότερα λόγια που ειπώθηκαν ποτέ και βοήθησαν τον άνθρωπο να εξελιχτεί.

’Και όμως γυρίζει΄, είπε ο Γαλιλαίος λίγο μετά την καταδίκη του.

‘Ολοι σκέφτονται να αλλάξουν τον κόσμο, αλλά κανένας δεν σκέφτεται να αλλάξει τον εαυτό του’ είπε πολύ σοφά ο Leo Tolstoy.

’Δεν απέτυχα. Απλά βρήκα 10.000 τρόπους που δεν δουλεύουν’ είπε πολύ έξυπνα ο Thomas Edison σε ερώτηση που του έκανε κάποιος για τα «αποτυχημένα» πειράματα να εφεύρει μια μπαταρία.

‘Ένα μικρό βήμα για τον άνθρωπο, ένα μεγάλο μεγάλο άλμα για την ανθρωπότητα’ είπε ο Νιλ Άρμστρονγκ, ο πρώτος άνθρωπος που πάτησε στο φεγγάρι στις 21 Ιουλίου 1969.

’Τους πραγματικούς φίλους μας γνωρίζουμε στη δυστυχία μας’ είπε ο Ισοκράτης.

’Χωρίς μουσική η ζωή θα ήταν ένα σφάλμα’ μας λέει πολύ σοφά ο Νίτσε.

’Πρεπει να γινουμε η αλλαγη που θελουμε να δουμε’ είπε σωστότατα ο μεγάλος ηγέτης Μαχάτμα Γκάντι.

’Κύριοι, δυστυχώς επτωχεύσαμεν’ είπε την ιστορική ατάκα ο Χαρίλαος Τρικούπης
.
’Ουτε το δυνατοτερο,ουτε το εξυπνοτερο των ειδων επιζει,παρα μονο αυτο που ειναι πιο ευπροσαρμοστο στην αλλαγη’ είπε ο Καρολος Δαρβινος.

Και κλείνουμε αυτό το άρθρο με τους δικούς μας σοφούς που χωρίς αυτούς απλά δεν θα υπήρχε ιστορία για να γραφτεί.
«Ελευθερία ή Θάνατος» είπε πολύ σωστά ο Ρήγας Φεραίος και οι Έλληνες τον ακολουθήσαμε…
«Εν οίδα ότι ουδέν οίδα»  είπε ο μεγάλος δάσκαλος Σωκράτης.

Φυσικά δεν ήταν δυνατόν να συμπεριληφθούν όλα το σοφά λόγια που έχουν ειπωθεί, γι’ αυτό έγινε μια μικρή προσωπική επιλογή!

Δευτέρα 13 Οκτωβρίου 2014

Αγάπησε τον εαυτό σου...

Είναι αυτό το  μικρό "πραγματάκι" στη ζωή μας που περνά απαρατήρητο και έχει για καιρό μπει στη λίστα αναμονής. Έχουμε τόσο πολύ αναλωθεί στην ιδέα του να δίνουμε στους άλλους μόνο, που τελικά ξεχάσαμε να αφήσουμε κάτι και για εμάς. Φυσικά και είναι πολύ όμορφο να δίνεις και να δίνεσαι στους ανθρώπους που αγαπάς αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι κάπου εκεί υπάρχει κι ένα βαθύτερο κομμάτι του εαυτού μας που αναζητά κι αυτό με την σειρά του την αγάπη μας! Δεν μπορείς να περιμένεις απ' τους άλλους να σε αγαπάνε και να σε αποδέχονται, όταν εσύ ο ίδιος δεν αγαπάς τον εαυτό σου. Και δεν μιλάμε για εγωκεντρισμό αλλά για την ανάγκη που έχει ο καθένας ξεχωριστά να αποδεχτεί τον εαυτό σου σαν ένα μοναδικό και ξεχωριστό ον, να αγαπήσει το "είναι" του με τα προτερήματα αλλά και τα ελαττώματα του. Οι περισσότερες ανασφάλειες μας οφείλονται ακριβώς σε αυτό το γεγονός, ότι δεν έχουμε αγαπήσει τον εαυτό μας, δεν είμαστε καλά με τον εαυτό μας, δεν τον έχουμε αποδεχτεί και δεν μπορούμε να πατήσουμε γερά στα πόδια μας. Θεωρούμε ότι οι άλλοι είναι καλύτεροι από εμάς και ζητάμε την δική τους αποδοχή για να καλύψουμε το κενό μας. Πρώτα εμείς όμως πρέπει να αγαπήσουμε κάθε κομμάτι μας γιατί αυτό είμαστε. Αγαπήστε , λοιπόν, τον εαυτό σας όπως είναι. Ότι δεν σας αρέσει αλλάξτε το αλλά μην περιμένετε από τους άλλους να κάνουν τη δουλειά για εσάς. Ένας εσωτερικός διάλογος με το βαθύτερο "εγώ" μας θα μας φανέρωνε το ποιοι πραγματικά είμαστε, το τι αξίζουμε, το τι μπορούμε να κάνουμε, το που βαδίζουμε και που θέλουμε να φτάσουμε. Αν τα έχεις καλά με τον εαυτό σου, αν νιώθεις περήφανος γι' αυτό που είσαι, αν αγαπάς τα λάθη σου και τα σωστά σου, τότε ξέρεις που βαδίζεις γιατί έχεις εμπιστοσύνη σε εσένα. Τα πάντα όμως ξεκινούν απ' την αποδοχή και την αγάπη του εαυτού μας από εμάς τους ίδιους κι όχι από την αναγνώριση και τη γνώμη των άλλων. Πέτα από πάνω σου το "τι θα πει ο κόσμος" και σκέψου μόνο το τι θα πεις εσύ στον εαυτό σου όταν σου ζητήσει τα ρέστα για την ζωή που δεν τον άφησες να ζήσει. Είναι τόσο δύσκολο τελικά....;

Υ.Γ. Και προς θεού, ότι είναι να κάνεις κάν' το τώρα. Όχι άλλες λίστες αναμονής για ένα αύριο που κανείς δεν σου έχει εγγυηθεί ότι θα έρθει.

Αλεξάνδρα Πανταζή

Σάββατο 20 Σεπτεμβρίου 2014

Αν ήταν όλα...αλλιώς!

Αν η ψυχή μας φορούσε πάντα τα καλά της και καλωσόριζε τα όνειρά μας... Αν το καράβι μας έφτανε φωταγωγημένο στο λιμάνι που είχαμε διαλέξει... Αν στην προβλήτα μάς περίμεναν, με ανθοδέσμες και χειροκροτήματα, όλοι αυτοί που αγαπήσαμε... Αν δεν είχαμε αφήσει την πόρτα της ψυχής μας ανοιχτή, για να βρουν άσυλο οι κατατρεγμένοι... Τι απερισκεψία κι αυτή! Πάντα τους ληστές τούς περνούσαμε για κατατρεγμένους. Αν ξέραμε να διαβάζουμε εγκαίρως τα σημάδια των καιρών και να προβλέπουμε τις καταιγίδες... Αν δεν είχαμε μπερδέψει τα σημεία του ορίζοντα και περιμέναμε να βγει ο ήλιος από τη δύση...
Πόσος χαμένος χρόνος, αλήθεια!
Aν... Αν...

Αν ήταν όλα... αλλιώς! Μα τότε, πώς θα ξεχωρίζαμε το φως που κλείνουν μέσα τους τα φύλλα της παπαρούνας;

Αλκυόνη Παπαδάκη, "Αν ήταν όλα αλλιώς"

Δευτέρα 30 Ιουνίου 2014

Στην τύχη...


Όλα μου τα χρόνια τα ξόδεψα στην τύχη.
Δεν την κυνήγησα ποτέ, εκείνη με έβρισκε πάντα.
Και τώρα, σκέφτηκα, ήρθε η σειρά μου. 
Θα τα παίξω όλα.
Όλα η τίποτα.Έτσι ήμoυν εγώ. 
Τα μέτρια δεν τα μπορούσα, δεν τ' άντεχε η ψυχή μου.
 Πόνταρα τα όνειρα μου και κέρδισα. 
"Τα ρέστα μου", είπα φεύγοντας στη ζωή.
Εκείνη χαμογέλασε,ήξερε ότι μου χρωστούσε...


Αλεξάνδρα Πανταζή

Η αγαπημένη ώρα

Κι έρχεται κάθε βράδυ η αγαπημένη ώρα.
Κλείνω πίσω μου την πόρτα
αφήνοντας για λίγο τον κόσμο απ’ έξω,
πετώ τη μάσκα μου στο πάτωμα,
γδύνω σιγά-σιγά την ψυχή μου
κοιτάζω το πρόσωπο μου στον καθρέφτη
και είμαι επιτέλους εγώ.

Τετάρτη 11 Ιουνίου 2014

Για ένα μονάχα λυπάμαι...



Για ένα μονάχα λυπάμαι
Για τις στιγμές που δεν τόλμησα να ζήσω.
Και  έρχονται κάποτε αυτά τα βράδια
που αναπολώ τη ζωή που από φόβο έχασα.
Για ένα μονάχα λυπάμαι,
που κρέμασα κάποτε τα όνειρα μου στ’ αστέρια
και τώρα δεν έχω πια τη δύναμη να τα φτάσω.
Φέγγουν για λίγο την ψυχή μου από μακριά
μα με το πρώτο άγγιγμα της αυγής χάνονται.
Εγώ, που τόσο πολύ αγάπησα το φως,
πώς βρέθηκα να κυνηγάω σκοτάδια;

Αλεξάνδρα Πανταζή

Πέμπτη 17 Απριλίου 2014

Χάθηκε τελικά ο "Ζορμπάς";



Μην ξαφνιάζεστε! Δεν ψάχνουμε κανέναν συγκεκριμένο άνθρωπο με το επίθετο Ζορμπάς, ο οποίος χάθηκε μια μέρα απ’ το σπίτι του και τον αναζητούν οι συγγενείς του εδώ και δεκαπέντε μέρες. Ψάχνουμε, όμως, εκείνη την αυθεντικότητα του Έλληνα που είχε μέσα του και ενσάρκωνε ο αξεπέραστος ήρωας του Ν. Καζαντζάκη. Διαβάζοντας το βιβλίο «Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά» δεν πίστεψα ούτε για μια στιγμή ότι ο χαρακτήρας αυτός του έργου είναι φανταστικός. Μα πώς θα μπορούσε; Ο Ζορμπάς είναι πολλοί άνθρωποι μαζί που συνθέτουν τη μοναδική ψυχοσύνθεση του Έλληνα. Είναι ο ψαράς την ώρα που αποκαμωμένος ξεμπλέκει τα δίχτυα, είναι ο φούρναρης που ψήνει το ψωμί στις 4 η ώρα το πρωί, είναι το ξυπόλητο παιδί που παίζει μπάλα στην πλατεία, είναι μια παρέα νέων που πλημμυρίζει τον κόσμο ζωή με το γέλιο της. Ο Ζορμπάς είναι μια καρδιά, καθαρά ελληνική και μοναδική που την βρίσκεις στους πιο απλούς ανθρώπους. Εκείνοι θα σου πουν τις μεγαλύτερες αλήθειες και θα σου εξηγήσουν τη ζωή με δυο λέξεις και ένα βλέμμα. Τα μεγάλα και βαρύγδουπα λόγια θέλουν πάντα να καλύψουν κάποιο κενό στην ουσία τους. Οι μεγαλύτερες αλήθειες λέγονται με κουβέντες απλές και λόγια καθημερινά που «σφίζουν» από νόημα και δεν έχουν τίποτα να κρύψουν ή να καλύψουν.
  Αν κοιτάξεις γύρω σου, θα δεις πολλούς «Ζορμπάδες». Μα εσύ συνήθισες να τους ψάχνεις σε καθωσπρέπει κουστουμάτους. Παραγκωνίστηκαν ,λοιπόν, οι «Ζορπάδες»¨και μαζί τους η καθαρή ελληνική ψυχή μας. Χάνεται σιγά-σιγά η Ελλάδα μας, σβήνει και είναι μεγαλύτερη η ανάγκη από ποτέ για όλους μας να παλέψουμε τώρα να μην σβήσει αυτή η φλόγα που καίει στην καρδιά κάθε Έλληνα. Δεν μιλάμε για πόλεμο με όπλα, αλλά με συνείδηση και αγάπη για κάθε τι ελληνικό έχει απομείνει να μας θυμίζει ποιοι είμαστε, από πού ερχόμαστε και που πάμε. Έξατμίζεται η ταυτότητα μας και εμείς δεχόμαστε άκριτα ό, τι ξενόφερτο μας πλασάρουν για να είμαστε «in». «In»;;; Μέσα στα πράγματα ήθελα να πω.
   Δέχεται ύπουλη επίθεση η ελληνική ψυχή από παντού και φταίμε εμείς που τους ανοίγουμε διάπλατα τις πόρτες. Η Ελλάδα σκοπίμως παθαίνει ότι παθαίνει, καταρρέει και έχουμε χρέος όλοι μας να την οικοδομήσουμε απ’ την αρχή στηριζόμενη στις παραδόσεις μας, στα ελληνικά ήθη και έθιμα και κυρίως στο ένστικτο μας, που σπάνια μας προδίδει. Ήρθε, λοιπόν , η ώρα, λίγο πριν την παντελή εξαφάνιση μας, να φτιάξουμε την Ελλάδα απ’την αρχή. Μια παραδοσιακά σύγχρονη Ελλάδα, πριν αφανιστούν όλοι οι «Ζορμπάδες» της.
«Αν όχι τώρα, πότε; Αν όχι εμείς, ποίοι;»

Τρίτη 8 Απριλίου 2014

Διονύσιος Σολωμός:Ο Εθνικός μας Ποιητής!

Σαν σήμερα πριν από 216 χρόνια ήρθε στη ζωή ο εθνικός μας ποιητής, ο μεγάλος Διονύσιος Σολωμός!Γεννήθηκε στη Ζάκυνθο στις 8 Απριλίου 1798 και πέθανε σε ηληκία μόλις 58 ετών, στις 9 Φεβρουαρίου του 1857. Δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις για τον άνθρωπο αυτό, στον οποίο οφείλουμε τον Εθνικό μας ύμνο, τον ύμνο εις την Ελευθερία!Είναι γνωστός, όμως, και για το υπόλοιπο ποιητικό του έργο που περιλαμβάνει μεταξύ άλλων τους Ελεύθερους Πολιορκημένους, τον Κρητικό,την Καταστροφή των Ψαρών, τον Πορφύρα. Ο Σολωμός διακρινόταν από μια ιδιόμορφη γραφή καθώς όλα του τα έργα χαρακτηρίζονται από αποσπασματικότητα καθώς κανέναν, με εξαίρεση τον Εθνικό ύμνο, δεν είναι πλήρως τελειωμένο. Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε στη Ζάκυνθο, αλλά μετά το θάνατο του πατέρα  του και του δεύτερου γάμου της μητέρας του, ο δάσκαλος του τον πήρε μαζί του στην Ιταλία. Εκεί τελείωσε το λύκειο και σπούδασε Νομική στο πανεπιστήμιο της Παβίας. Όντας γνώστης της ιταλικής γλώσσας, άρχισε να γράφει ποιήματα στα Ιταλικά με μεγάλη επιτυχία ακολουθώντας το ρεύμα του Διαφωτισμού.Αφού τελειώσε τις σπουδές του, επέστρεψε στο νησί του. Εκεί, η συνάντηση του με τον πολιτικό Σπυρίδωνα Τρικούπη ήταν καταλυτική. Εκείνος τον προέτρεψε να γράψει στα ελληνικά καθώς η Ελλάδα χρειαζόταν ένα τέτοιο σπουδαίο ποιητή γιατί μέχρι στιγμής δεν υπήρχε αρκετά αξιόλογο ποιητικό έργο. Και κάπως έτσι ο Σολωμός παρέδωσε στον ελληνισμό μια τεράστια κληρονομιά που παραμένει μέχρι και σήμερα στην κορυφή της ποίησης. Ο Διονύσιος Σολωμός ήταν το έναυσμα για μια σειρά αξιόλογων ποιητών που "μαθήτευσαν" κοντά του και ακολούθησαν μια αξιόλογη πορεία. Ήταν αυτός που άλλαξε τα δεδομένα της ελληνικής ποίησης και έδωσε ώθηση σε νέους ποιητές να συνεχίσουν τον δρόμο του. Στενός του φίλος ήταν άλλωστε και ο Ιάκωβος Πολυλάς. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα πέρασε στην Κέρκυρα. Εκεί όμως ξεκίνησαν και τα προβλήματα υγείας. Ο Σολωμός είχε κλειστεί στο σπίτι του και είχε αποκοπεί από όλους τους φιλικούς του κύκλους μέχρι που πέθανε. Τέτοιοι άνθρωποι όμως δεν πεθαίνουν ποτέ. Ζουν και υπάρχουν μέσα από τα μεγάλα έργα τους και θα ταξιδεύουν μαζί τους μέσα στους αιώνες.

Μάγεμα η φύσις κι όνειρο στην ομορφιά και χάρη·
η μαύρη πέτρα ολόχρυση καί το ξερό χορτάρι.

Με χίλιες βρύσες χύνεται, με χίλιες γλώσσες κρένει:
«Όποιος πεθάνει σήμερα χίλιες φορές πεθαίνει»

Κυριακή 6 Απριλίου 2014

"Ο άριστος, ο φρονιμότατος και δικαιότατος των Ελλήνων"


Σωκράτης. Ένα όνομα, μια τεράστια ιστορία.Φτάνοντας σε μια εποχή ηθικής και πνευματικής αποτελμάτωσης, γίνεται φανερή όσο ποτέ άλλοτε η ανάγκη για ατομική και συνολική αναθεώρηση των αξιών που διέπουν τη ζωή μας. Στρέφοντας το βλέμμα μας στους μεγάλους αρχαίους φιλοσόφους θα δούμε ότι στα λόγια αλλά και στις πράξεις τους κρύβεται το μυστικό για μια πνευματική ζωή, μακριά από ανούσιες αντιλήψεις και ψευτοθεωρίες, που μπορεί να σε οδηγήσει στην αλήθεια της ανθρώπινης ύπαρξης.Η αποχαύνωση και αποβλάκωση του ανθρώπινου εγκεφάλου χτυπάει κόκκινο στις μέρες μας και ιδιαίτερα στα άτομα νεαρής ηλικίας. Facebook, Twitter και κάθε είδους ηλήθιες σελίδες καθιστούν τους ανθρώπους αδρανείς και ανάξιους να ζήσουν την πραγματική ζωή που βρίσκεται μίλια μακριά από κάθε χαζοκούτι αποβλάκωσης. Υπήρξαν άνθρωποι φωτεινά παραδείγματα για το πως ο άνθρωπος μπορεί να κατακτήσει την αλήθεια που κρύβεται μέσα του μέσω των πνευματικών αναζητήσεων που δεν μένουν όμως απλές αναζητήσεις αλλά γίνονται και πράξεις ζωής.Ο Σωκράτης, "ο άριστος, ο φρονιμότατος και δικαιότατος των Ελλήνων", όπως χαρακτηρίστικε απ'τον Πλάτωνα απέδειξε και με τα λόγια αλλά και με τις πράξεις του ότι άξιζε την τιμητική αυτή περιγραφή. Ήταν δάσκαλος, φιλόσοφος, πολεμιστής αλλά πάνω απ' όλα ήταν άνθρωπος και το αποδείνυε συνεχώς με όσα έπραττε. Δίδασκε χωρίς πληρωμή, βοηθούσε ανθρώπους να ανακαλύψουν πνευματικές αλήθειες, στράφηκε στον ίδιο τον άνθρωπο πράγμα πρωτοποριακό για την εποχή εκείνη και απέδειξε το ήθος του μέχρι και την τελευταία στιγμή της ζωής του. Θανατώθηκε για τις ιδέες του και δεν δείλιασε ούτε μια στιγμή. Μπορούσε να αποφύγει το θάνατο με την απόδραση αλλά διάλεξε να υπομείνει την ποινή που του επιβλήθηκε για δικαιώσει περίτρανα τα όσα έλεγε και έπραττε σε όλη τη ζωή του. Μελετώντας, λοιπόν, τέτοια φωτεινά παραδείγματα που ήταν πρόγονοι μας, μπορούμε να στραφούμε και εμείς σε μια πιο ποιοτική ζωή, αφήνοντας πίσω όσα μας κρατάνε μακριά απ' την πραγματική ζωή. "Υπάρχει μόνο ένα καλό, η γνώση και ένα κακό, η αμάθεια", έλεγε ο Σωκράτης και φαίνεται πως είχε δίκιο αν κρίνουμε απ΄τα κακά της εποχής μας μιας και ο σημερινός άνθρωπος έχει απομακρυνθεί τελείως από την αλήθεια της γνώσης και τη γνώση της αλήθειας και έχει καταντήσει έρμαιο της αμάθειας και της χαζοκουλτούρας του ίντερνετ και της τηλεόρασης. "Λήθη είναι η απώλεια της γνώσης"

Παρασκευή 21 Μαρτίου 2014

Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης!

Με πρωτοβουλία της UNESCO oρίστηκε η 21 Μαρτιού Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης...Τι είναι όμως τελικά η ποίηση; Έχει κάποιον συγκεκριμένο ορισμό ή αντιπροσοπεύει κάτι διαφορετικό και ξεχωριστό για τον καθένα; Μπόρει να χωρέσει σε καλούπια ή είναι μια ιδέα άπιαστη, κάτι το ανώτερο;Και οι ποιητές, τι είναι οι ποιητές; Ας δούμε κάποιες απ' τις απόψεις σημαντικών ποιητών της Ελλάδας, τιμώντας τους παράλληλα για το συγγραφικό έργο και την ανεκτίμητη κληρονομιά που μας έχουν αφήσει και που μας κάνουν να ταξιδεύουμε μέχρι και σήμερα.

<<Κι ἐγὼ τώρα δὲν ξέρω νὰ σᾶς πῶ τί εἶναι Ποίηση καὶ γιατί γράφω ποιήματα. Πολὺ περισσότερο δὲν ξέρω νὰ σᾶς πῶ σὲ τί μᾶς βοηθάει ἡ Ποίηση καὶ ποιὸς εἶναι ὁ σκοπός της.
Τὸ μόνο ποὺ ξέρω εἶναι πῶς ὁ Ποιητὴς ἦταν πάντα ἕνας ἀφοσιωμένος τῆς Ζωῆς. Εἴτε τὸν γεμίζει χαρά, εἴτε τὸν θλίβει ἡ Ζωή, εἴτε τὸν πάει στὸν Οὐρανό, εἴτε τὸν κατεβάζει στὴν Κόλαση, αὐτὸς μένει πάντα ὁ ἀφοσιωμένος της.Τὴ μυστήρια ἀγάπη του γιὰ τὴ Ζωὴ δὲν ἔχει ἄλλο τρόπο νὰ τὴν ἐκφράσει: γράφει ποιήματα. Νομίζω ὅτι προσπαθεῖ νὰ ἐκφράσει κυρίως αὐτὸ ποὺ κρύβει ἡ ζωή. Ὅπως ὁ ἔρωτας κρύβει αὐτὸ ποὺ μᾶς κάνει ἐρωτευμένους.Ἡ Ποίηση λοιπὸν εἶναι πράξη ἐρωτική; Ἢ μήπως πράξη ἀπόγνωσης; Ἢ μήπως καὶ τὰ δυό; Πράξη ἐρωτικὴ καὶ συνάμα πράξη ἀπόγνωσης.Γιὰ τὴν ποιητικὴ πράξη ἔχουν γραφτεῖ πολλὰ καὶ διάφορα. Καὶ ἀπὸ τοὺς ἴδιους τοὺς τεχνῖτες καὶ ἀπὸ τοὺς θεωρητικούς. Πολλὲς φορὲς οἱ Ποιητὲς προσπάθησαν νὰ διατυπώσουν τὸν ἀνύπαρκτο ὁρισμὸ τῆς Ποίησης, σὰν νὰ κοίταζαν σ᾿ ἕναν καθρέφτη ὅπου δὲν ἔβλεπαν τὸ πρόσωπό τους, ἀλλὰ τὸ ἀπόλυτο κενό>>.  
Γιώργος Παυλόπουλος

Μας διώχνουνε τα πράγματα και η  ποίηση εἶναι τὸ καταφύγιο ποὺ φθονοῦμε.
Κώστας Καρυωτάκης

Ἡ ποίηση ἔχει τὶς ρίζες της στὴν ἀνθρώπινη ἀνάσα.
Γιῶργος Σεφέρης

 Ἡ ποίηση δὲν εἶναι ὁ τρόπος νὰ μιλήσουμε, ἀλλὰ ὁ καλύτερος τοῖχος νὰ κρύψουμε τὸ πρόσωπό μας.
Μανόλης Ἀναγνωστάκης

 .αυτό είναι στο βάθος η ποίηση,
Η τέχνη να οδηγείσαι και να φτάνεις προς Αυτό που σε Υπερβαίνει...
..να γίνεσαι Ανεμος για τον Χαρταετό
..και Χαρταετός για τον Ανεμο,
Ακόμα κι όταν Ουρανός δεν Υπάρχει...

Η ποίηση είναι το άλλο πρόσωπο της υπερηφάνειας.
 Οδυσσέας Ελύτης

Η ποίηση είναι εκείνος ο εαυτός μας που δεν κοιμάται ποτέ.
 Γιώγος Σαραντάρης

Τι νομίζεις, λοιπόν κατά βάθος η ποίηση,
είναι μια ανθρώπινη καρδιά
φορτωμένη όλο τον κόσμο.
Νικηφόρος Βρεττάκος

Και κλείνοντας αυτό το υπέροχο ταξίδι για να φτάσουμε λίγο πιο κοντά στην Ποίηση, παραθέτω τους μαγευτικούς στίχους του αγαπημένου Τάσου Λειβαδίτη:

Θυμάμαι παιδί που έγραψα κάποτε
τον πρώτο στίχο μου.
Από τότε ξέρω ότι δε θα πεθάνω ποτέ -
αλλά θα πεθαίνω κάθε μέρα.

Για μένα η Ποίηση είναι πηγή ζωής και ο πιο όμορφος τρόπος έκφρασης συναισθημάτων. Είναι μια ουτοπία που γνωρίζεις ότι δεν θα την έχεις ποτέ, αλλά αυτό δεν σε σταματά από το να παλεύεις να την κατακτήσεις... ...

Παρασκευή 7 Μαρτίου 2014

Τρεις απλοί κανόνες της ζωής...



1.Αν δεν κυνηγήσεις αυτό που θέλεις, δεν θα το αποκτήσεις ποτέ...
2.Αν δεν ζητήσεις,η απάντηση θα είναι πάντα ΟΧΙ...
3.Αν δεν προχωρήσεις, θα είσαι πάντα στο ίδιο σημείο...