Στην τύχη...

Όλα μου τα χρόνια τα ξόδεψα στην τύχη.

Δεν την κυνήγησα ποτέ, εκείνη με έβρισκε πάντα.

Και τώρα, σκέφτηκα, ήρθε η σειρά μου. 

Θα τα παίξω όλα.

Όλα η τίποτα.Έτσι ήμoυν εγώ. 

Τα μέτρια δεν τα μπορούσα, δεν τ' άντεχε η ψυχή μου.

 Πόνταρα τα όνειρα μου και κέρδισα. 

"Τα ρέστα μου", είπα φεύγοντας στη ζωή.

Εκείνη χαμογέλασε,ήξερε ότι μου χρωστούσε...


Αλεξάνδρα Πανταζή

Η αγαπημένη ώρα

Κι έρχεται κάθε βράδυ η αγαπημένη ώρα.

Κλείνω πίσω μου την πόρτα

αφήνοντας για λίγο τον κόσμο απ’ έξω,

πετώ τη μάσκα μου στο πάτωμα,

γδύνω σιγά-σιγά την ψυχή μου

κοιτάζω το πρόσωπο μου στον καθρέφτη

και είμαι επιτέλους εγώ.

Για ένα μονάχα λυπάμαι...

Για ένα μονάχα λυπάμαι

Για τις στιγμές που δεν τόλμησα να ζήσω.

Και  έρχονται κάποτε αυτά τα βράδια

που αναπολώ τη ζωή που από φόβο έχασα.

Για ένα μονάχα λυπάμαι,

που κρέμασα κάποτε τα όνειρα μου στ’ αστέρια

και τώρα δεν έχω πια τη δύναμη να τα φτάσω.

Φέγγουν για λίγο την ψυχή μου από μακριά

μα με το πρώτο άγγιγμα της αυγής χάνονται.

Εγώ, που τόσο πολύ αγάπησα το φως,

πώς βρέθηκα να κυνηγάω σκοτάδια;

Αλεξάνδρα Πανταζή