Ύστερα, με το πέρασμα
του καιρού,απομακρυνθήκαμε.
Χαθήκαμε.
Μας πήρε παραμάζωμα η
ζωή.
Ποτέ δεν μπόρεσα να
καταλάβω πως γίνεται να χάνεσαι από εκείνους
που πολύ αγάπησες. Ν'αφήνεις πίσω σου βαλίτσες με πολύτιμες αποσκευές.
Τρέχει το τρένο,
π' ανάθεμα το...Τρέχει περισσότερο από τις
αντοχές
σου. Ζαλίζεσαι...
Κι όλο ονειρεύεσαι να
γυρίσεις πίσω,στους σταθμούς που αγάπησες.
Στους σταθμούς όπου
ξέχασες τις πολύτιμες αποσκευές σου.
Όλο ονειρεύεσαι...
Αλκυόνη Παπαδάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου