Σαν σήμερα πριν από 216 χρόνια ήρθε στη ζωή ο εθνικός μας ποιητής, ο μεγάλος Διονύσιος Σολωμός!Γεννήθηκε στη Ζάκυνθο στις 8 Απριλίου 1798 και πέθανε σε ηληκία μόλις 58 ετών, στις 9 Φεβρουαρίου του 1857. Δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις για τον άνθρωπο αυτό, στον οποίο οφείλουμε τον Εθνικό μας ύμνο, τον ύμνο εις την Ελευθερία!Είναι γνωστός, όμως, και για το υπόλοιπο ποιητικό του έργο που περιλαμβάνει μεταξύ άλλων τους Ελεύθερους Πολιορκημένους, τον Κρητικό,την Καταστροφή των Ψαρών, τον Πορφύρα. Ο Σολωμός διακρινόταν από μια ιδιόμορφη γραφή καθώς όλα του τα έργα χαρακτηρίζονται από αποσπασματικότητα καθώς κανέναν, με εξαίρεση τον Εθνικό ύμνο, δεν είναι πλήρως τελειωμένο. Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε στη Ζάκυνθο, αλλά μετά το θάνατο του πατέρα του και του δεύτερου γάμου της μητέρας του, ο δάσκαλος του τον πήρε μαζί του στην Ιταλία. Εκεί τελείωσε το λύκειο και σπούδασε Νομική στο πανεπιστήμιο της Παβίας. Όντας γνώστης της ιταλικής γλώσσας, άρχισε να γράφει ποιήματα στα Ιταλικά με μεγάλη επιτυχία ακολουθώντας το ρεύμα του Διαφωτισμού.Αφού τελειώσε τις σπουδές του, επέστρεψε στο νησί του. Εκεί, η συνάντηση του με τον πολιτικό Σπυρίδωνα Τρικούπη ήταν καταλυτική. Εκείνος τον προέτρεψε να γράψει στα ελληνικά καθώς η Ελλάδα χρειαζόταν ένα τέτοιο σπουδαίο ποιητή γιατί μέχρι στιγμής δεν υπήρχε αρκετά αξιόλογο ποιητικό έργο. Και κάπως έτσι ο Σολωμός παρέδωσε στον ελληνισμό μια τεράστια κληρονομιά που παραμένει μέχρι και σήμερα στην κορυφή της ποίησης. Ο Διονύσιος Σολωμός ήταν το έναυσμα για μια σειρά αξιόλογων ποιητών που "μαθήτευσαν" κοντά του και ακολούθησαν μια αξιόλογη πορεία. Ήταν αυτός που άλλαξε τα δεδομένα της ελληνικής ποίησης και έδωσε ώθηση σε νέους ποιητές να συνεχίσουν τον δρόμο του. Στενός του φίλος ήταν άλλωστε και ο Ιάκωβος Πολυλάς. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα πέρασε στην Κέρκυρα. Εκεί όμως ξεκίνησαν και τα προβλήματα υγείας. Ο Σολωμός είχε κλειστεί στο σπίτι του και είχε αποκοπεί από όλους τους φιλικούς του κύκλους μέχρι που πέθανε. Τέτοιοι άνθρωποι όμως δεν πεθαίνουν ποτέ. Ζουν και υπάρχουν μέσα από τα μεγάλα έργα τους και θα ταξιδεύουν μαζί τους μέσα στους αιώνες.
Μάγεμα η φύσις κι όνειρο στην ομορφιά και χάρη·
η μαύρη πέτρα ολόχρυση καί το ξερό χορτάρι.
Με χίλιες βρύσες χύνεται, με χίλιες γλώσσες κρένει:
«Όποιος πεθάνει σήμερα χίλιες φορές πεθαίνει»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου