Η αγαπημένη ώρα

Κι έρχεται κάθε βράδυ η αγαπημένη ώρα.

Κλείνω πίσω μου την πόρτα

αφήνοντας για λίγο τον κόσμο απ’ έξω,

πετώ τη μάσκα μου στο πάτωμα,

γδύνω σιγά-σιγά την ψυχή μου

κοιτάζω το πρόσωπο μου στον καθρέφτη

και είμαι επιτέλους εγώ.