Κοιτάζει μπροστά δίχως να την νοιάζουν τα περασμένα. Αφήνει
στο χρόνο ότι κατάφερε να μας ξεφύγει και ρίχνει στη λήθη στιγμές που δεν
ζήσαμε. Ψάχνοντας αυτό το τέλειο, το άπιαστο, την ευτυχία ξεχάσαμε να ζούμε. Η
ζωή όμως δεν περιμένει, κανέναν και τίποτα. Συνεχίζει να κυλάει αδιάκοπα. Αν
αφηνόσουν μια στιγμή, έτσι, για να δεις τι μαγεία κρύβει το να χάνεσαι πού και
πού, να δίνεσαι στο σήμερα ξεχνώντας για λίγο το πριν και το μετά ίσως έβλεπες
ότι αυτό που πάντα αναζητάς βρίσκεται μες στα δυο σου χέρια γιατί η ευτυχία
είναι πάντα κρυμμένη στις μικρές στιγμές. Δουλειές, άγχος, προβλήματα… όλα αυτά
δεν τελειώνουν ποτέ. Η ζωή σου όμως τελειώνει πολύ γρήγορα και πριν προλάβεις
καν να το καταλάβεις, έχεις φτάσει στο τέλος. Και τότε λυπάσαι, που δεν έφυγες
μια νύχτα με τον μεγάλο σου έρωτα, που δεν έδωσες ένα φιλί στη μάνα σου εκείνο
το πρωινό επειδή είχες νεύρα, που δεν βγήκες για καφέ με τους φίλους σου γιατί
έπρεπε να πας στη δουλειά, που δεν βρήκες χρόνο να κοιτάξεις μια μέρα τον ήλιο
που σου χαμογελούσε, που προσπέρασες ένα παιδί που σε ζητούσε, που δεν γέλασες
με την ψυχή σου με ένα χαζό ανέκδοτο που σου είπε κάποιος, που δεν μέθυσες με
την παρέα σου ένα βράδυ γιατί σκεφτόσουν
τι θα πει ο κόσμος, που άφησες τη φλόγα μέσα σου να σβήσει, που παραιτήθηκες
απ’ τη ζωή. Αναλογίσου πόσο μικρή είναι η ζωή και πόσο γρήγορα περνάει και
ξεκίνα να ζεις. Στον κόσμο αυτόν εσύ είσαι ο περαστικός, ο εφήμερος. Ζήσε,
λοιπόν, τώρα πριν αφεθείς και εσύ στο χρόνο, ζήσε πριν γίνεις παρελθόν. Η ζωή
δεν περιμένει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου