Στη σκιά του παρελθόντος...

Και εκεί που είσαι μια χαρά και η ζωή σου κυλάει φαινομενικά όμορφα, εισβάλλει με θράσος το παρελθόν. Και έρχεται πάντα απρόσκλητο. Σε βρίσκει απροετοίμαστο, δεν ξέρεις πώς να αντιδράσεις. Κρίμα, γιατί με τόσο κόπο είχες βολευτεί στη ρουτίνα σου. Αλλάζει όλα σου τα δεδομένα και πρέπει τώρα εσύ να αναθεωρήσεις απ’ την αρχή τις αξίες σου, να βάλεις και πάλι τη ζωή σου σε μια τάξη ή καλύτερα σε μια αταξία. Το παρελθόν είναι η σκιά του ανθρώπου. Τον ακολουθεί σε κάθε βήμα. Μπορεί την ημέρα να μην φαίνεται αλλά τα βράδια, αχ αυτά τα βράδια που περπατάς ανέμελος, εμφανίζεται πάντα από πίσω σου και σε ακολουθεί. Δεν μπορείς να το ξεγελάσεις, δεν μπορείς να του κρυφτείς. Είναι πάντα εκεί, πίσω σου να σου θυμίζει τους ανοιχτούς λογαριασμούς που έχετε. Όσο εσύ προσπαθείς να του ξεφύγεις, τόσο αυτό σε κυνηγάει. Και τότε τι κάνεις; Συνεχίζεις να περπατάς δήθεν αδιάφορα ή συγκρούεσαι μετωπικά μαζί του; Ζητάει και αυτό τις απαντήσεις του, θέλει να ξέρει αν τελείωσες μια και καλή μαζί του. Μα μην είσαι αφελής. Δεν ξεμπερδεύεις ποτέ με το παρελθόν, θα το κουβαλάς για πάντα… μέσα σου. Γι’ αυτό σου λέω, πρόσεχε! Πρόσεχε τι κάνεις, πρόσεχε τι πληγές ανοίγεις γιατί τα πεπραγμένα δεν διαγράφονται. Και ξέρεις ποιος είναι ο καλύτερος σύμμαχος του παρελθόντος, έτσι; Η μνήμη. Και αυτή δεν ξεχνάει!