θέλησα να σε αφήσω γιατί δεν είχες μπει
ακόμα στην καρδιά μου.Με μάτια που έσταζαν ψιχάλες
και με φωνή ικεσίας μου ζήτησες να μείνω και είπες
πως με τον καιρό θα μάθω και εγώ να σ'αγαπώ όσο εσύ.
Και εγώ έμεινα...και σ'αγαπησα
περισσότερο απ'όσο πίστευα...
περισσότερο απ΄'οσο μπορούσα...
περισσότερο απ'οσο άξιζες...
Μα εσύ κάπου ξεχάστηκες και με άφησες μόνη μου να σ'αγαπώ...
Κι όσο σε αγαπούσα..τόσο με πλήγωνες...
Θα'θελα να μπορούσα να πιστέψω στα λόγια της αγάπης σου.
Μα ειμαι νομίζω μεγάλη για να πιστεύω ακόμα σε παραμύθια...
Δεν ξέρω αν ένα αντίο είναι αρκετό για να χωρίσει
δύο ανθρώπους, σίγουρα όμως ο χρόνος θα βοηθήσει
να σβηστούν σιγά-σιγά οι μνήμες του έρωτα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου