Η ευτυχία μου είμαι εγώ και όχι εσύ.
Όχι μόνο γιατί εσύ μπορεί να είσαι περαστικός,
Αλλά και επειδή εσύ ήθελες να είμαι αυτό που δεν είμαι.
Δεν μπορώ να είμαι ευτυχισμένη όταν αλλάζω
μόνο και μόνο για να ικανοποιήσω τον εγωισμό σου.
Ούτε μπορώ να νιώσω ήρεμη όταν με κριτικάρεις
που δεν σκέφτομαι σαν εσένα.
Ή που δεν βλέπω όπως εσύ.
Με φωνάζεις επαναστάτρια.
Κι όμως κάθε φορά που απέρριψα τα πιστεύω σου,
εσύ επαναστάτησες ενάντια στα δικά μου.
Δεν προσπαθώ να διαμορφώσω το μυαλό σου.
Ξέρω πως είναι δύσκολο να είσαι απλά εσύ.
Και δεν μπορώ να σου επιτρέψω να μου υπαγορεύσεις τι θα είμαι-
γιατί βάζω όλη μου την προσοχή να είμαι εγώ.
Είπες πως είμαι διάφανη
Κι εύκολα με ξεχνούν.
Γιατί τότε προσπάθησες να χρησιμοποιήσεις τη ζωή μου
για να αποδειξεις στον εαυτό σου ποιος είσαι....;
(Ένα απόσπασμα μικρό απ'το βιβλίο του Λεο Μπουσκάλια "Να ζεις, ν'αγαπάς και να μαθαίνεις"
Το ποιήμα αυτό το έγραψε μια κοπέλα, η Μισέλ, η οποία βρήκε πολύ δύσκολο το να είσαι απλά ο εαυτός σου και τον Ιούλιο του 1967 έφυγε... Ήταν μόλις 20 χρονών...)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου