ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ ΩΔΗ

Σε βράχο ακουμπισμένη

εξιστορώ στη θάλασσα

τη νύχτια ιστορία μου...

και εκείνη μου απαντά με νυκτωδίες

λυπητερές...

καθώς το κύμα τη συνοδεύει

με ήχο γλυκό

για να αγγίξει τις ψυχές...

Θυμικές ψυχές

 που χάθηκαν σε αβυσσαλέους τόπους

γιατί δεν μπόρεσαν να νιώσουν

τη θωπεία της αγάπης...

Θρύφτηκαν τα κομμάτια τους

και κρύβονται

στις ποθερές σπηλιές της θάλασσας...
Και ξαφνικά

μες στη σκοτεινιά της νύχτας

η στίλβη του φεγγαριού

με θαμπώνει

διαγράφοντας του κορμιού μου τη μορφή

Και κάπου εδώ

ήρθε η περάτωση της ιερουργίας μου...

Βουτώντας σε κρυστάλλινα νερά

παραδίνομαι στη μέθη τους

αφήνοντας τα κύματα

να με παρασύρουν στο βυθό σου....